پاورپوینت نورگیری در معماری سنتی
بخشی از مطالب:
 
 
نور به عنوان عنصری مهم در معماری ساختمانهای کوچک و بزرگ همیشه یکی از عوامل تأثیرگذار بر معماری و عمران ساختمانها و حتی شهر داشته است. در معماری سنتی ایرانی، معماری معاصر, معماری مدرن و بسیاری از سبک های معماری که فراروی بشر قرار گرفته همواره عنصر نور به عنوان عامل اصلی در کنار ویژگی های دیگر بنا قرار گرفته و حتی در دوران رنسانس و پس از آن نیز در بناهای مهمی همچون کلیسای شارتر سبک گوتیک پیشرفته ی اروپا نیز نور به عنوان تنها عامل مهم توصیف کننده بنا معرفی گردیده است. 
نورگیرها
 
پاورپوینت نورگیری در معماری سنتی
 
عناصری که به عنوان نورگیرها مطرح می شوند نام های مختلفی دارند ولی همه نورگیر هستند و عبارتند از:
 
روزن، شباک، در و پنجره مشبک، جام خانه، هورنو، ارسی، روشندان، فریز و خوون، گلجام، پالکانه، فنزر، پاچنگ و تهرانی
شباک
 
هوای متغیر ایران،آقتاب تند و روشن،باد و باران،توفان‏ و گردباد و عقاید خاص ملی و مذهبی ایجاب می‏کرده
 
که‏ ساختمان علاوه بر دو پنجره،پرده‏ای یا شباکی برای حفاظت‏ درون بنا داشته باشد.
 
درون ساختمان با روزنها و پنجره‏های‏ چوبی یا گچی و پرده محفوظ می‏شد و بیرون آنرا با شبکه‏ های‏ سفالی یا کاشی می‏پوشاندند
 
این شبکه‏ ها شدت نور را گرفته و نور ضعیف‏تری از لابه‏ لای آن ایجاد می‏شود.
 
انحراف پرتوهای‏ نور در اثر برخورد با کنارهای منقوش شبکه پخش نور شده و به یکنواختی و پخش روشنایی کمک می‏کرد
در و پنجره ‏های مشبک
 
پنجره معمولا برای دادن نور،جریان هوا و رویت مناظر بیرون‏ بدون بر هم زدن خلوت اهل خانه است.
 
در مناطقی که نور خورشید شدید است،پنجره باید متناسب با شدت نور ساخته‏ شود.
 
پنجره‏ های مشبک تعادلی بین نور خارج و داخل ایجاد می‏کند،تعادلی که وقتی از داخل نگاه کرده شود جلوی نور شدید آفتاب را می‏گیرد
 
و مانع خسته شدن چشم در مقابل نور شدید خارج می‏شود.طرح هایی که در ساختن پنجره ‏های مشبک به کار برده می‏شود
 
اغلب به گون ه‏ای است که نور داخل اتاق را تنظیم‏ می‏کند. پاورپوینت نورگیری در معماری سنتی
 
پنجره ‏های مشبک نور شدید خارج را بخش کرده و آنرا تعدیل می‏کنند و وقتی نور بیرون شدید نیست
 
همه آن را به داخل‏ اتاق عبور می‏دهند.گاهی برای در و پنجره‏ های مشبک شیشه نیز به کار برده می‏شود
روزن
 
روزن و پنجره را نمی‏توان از هم تفکیک کرد.در واقع روزن را می‏توان یک پنجره کوچک دانست که معمولا در بالای در و گاهی‏ در دو سوی آن برای گرفتن روشنایی
 
و تأمین هوای آزاد برای‏ فضاهای بسته به کار می‏رفته است.
 
به عبارت دیگر روزن به‏ سوراخ هایی اطلاق می‏گیرد که در کلاله و یا شانه طاق ها تعبیه‏ می‏شده است