پاورپوینت طبیعت در آثار معماری
بخشی از مطالب:
 
 
طبيعت و آثار طبيعت در طول تاريخ هميشه منبع الهام و سرمشق خلاقيت هاي انسان بوده است. طبيعت اين معلم بزرگ تاريخ، در زمينه هاي مختلف منشا خدماتي براي انسان جست و جوگر و کنجکاو بوده که زمان آن به قدمت خود تاريخ مي رسد و در اين روند انسان بعد از گذر از قهر طبيعت، توانسته است چيرگي هاي خود را به او نشان دهد.
انسان، طبیعت، معماری
 
نقش سمبل های طبیعت و جهان هستی در نگاه
 
فرمال معماران:
 
طبیعت و آثار طبیعت در طول تاریخ همیشه منبع الهام وسرمشق خلاقیت های انسان بوده است. طبیعت این معلم بزرگ تاریخ، در زمینه های مختلف منشا خدماتی برای انسان جست و جوگر و کنجکاو بوده که زمان آن به قدمت خود تاریخ می رسد و در این روند انسان بعد از گذر از قهر طبیعت، توانسته است چیرگی های خود را به او نشان دهد.
 
اما طبیعت به عنوان منبع و نیروی ارزنده در خدمت انسان بیش از آنکه به انسان عقل گرا در امور کمی و تکنیکی کمک کند ، نیاز روحی و احساسی او را برآورده ساخته است. شعر، ادبیات، هنر، فرهنگ وتمدن انسان های مختلف در جوامع گوناگون همراه با سنت ها و ارزش های آنان در طول تاریخ ، همیشه طبیعت را به عنوان نمادی الهام بخش اختیار کرده است.
 
معماری به عنوان یک علم و به مثابه یک هنر در طول‌ تاریخ منشا آثار بسیاری از معماران و دوره های معماری بوده‌است، این مبحث سعی در شناسایی و نقش طبیعت در معماری و آثار معماران از قدیم تا حال دارد و در گذراز موضوع طبیعت و نقش عوامل طبیعی ومحیطی معماری، باعنایت به موضوعاتی همچون معماری و سمبل‌ های طبیعت ، احترام به طبیعت در آثار معماری پیشینیان و معاصران و با توجه به اینکه مثلث طبیعت ، انسان و اثر معماری ارتباطی همیشگی بوده است.
 
حاصل گفتار عمدتاً به این سو برده می شود که استفاده شکلی و فرمی معماران گذشته و حال در یک اثر معماری شناخته شود. هر چندکه نقش عوامل طبیعی در ساخت یک اثر معماری بسیار فراوان هستند اما به این بیشتر توجه خواهد شد که نقش فرمال طبیعت در معماری و معماران چیست.
 
معماری ، رابطه انسان با طبیعت
 
ساختن برای بشر یک نیاز و یک ضرورت است شاید اولین نیازی که انسان اولیه در خود احساس کرد، احساس یک سرپناه بود. در این خصوص ساختن ابتدایی ترین بناها به یک برنامه ریزی و تصمیم گیری نیاز داشت. معماری اصیل همان معماری توده ها و به عبارتی معماری مردمی است و این گاه با معیارهای پیشینیان و گاه با آگاهی شخص سازنده از شیوه درست انجام کار، بر طبق عرف جامعه اش ، از پیش تعیین شده اند
 
اما نیاز انسان به اینکه از ساختمان به عنوان وسیله‌ای‌ برای بیان احساسات مشترکش استفاده کند، در یکی از ابتدای‌ترین مراحل رشد معماری، منجربه ظهور و پیدای معماری‌متعالی‌گردید.
 
انسان ظرفیت آن را دارد که از طریق تجارب ویژه ای که در پید تصمیمات موفق و آفریننده خود بدست آورده است ، از نظر فرهنگی شکوفا شود . وی به هنگام ساختن یک بنا ممکن است اعمالی را انجام دهد که از اندیشه خودش نشات گرفته باشد ، چنانچه گویی اندیشه های او و به یک معنا خود او در فضای ساختمان و در طرح آن آمیخته هستند.
 
تناسب در طراحی معماری
 
نشان داده است که در خصایص عملکردی، ساختمان و قابلیت های کاری انسان ریشه هایی داردکه ما به واسطه آنها، اندازه ها و شکل های دلخواه خود را پیدا می کنیم، اما جدا از این رابطه تمامی مفهوم هر طرح معماری بایستی در حوزه احساس از تناسب قرار بگیرد و این احساس ،احساسی است نسبت به آنچه اقتضا و مناسبت دارد. در واقع مسایل مربوط به مناسبت و تناسب و سلیقه در رابطه بنا با محیط اطرافش به طور جدی عرض اندام می کنند.