پایداری کلانشهرها در فرامنطقه و جهان
 
پایداری کلانشهرها در فرامنطقه و جهان
بخشی از مطالب:
 
کَلان‌شهر عنوانی است که در مورد شهرهای بزرگ و پرجمعیت به‌کار می‌رود. یک کلان‌شهر معمولاً از یک شهر مرکزی و تعدادی شهر اقماری تشکیل شده‌است. به کلان‌شهر، مادرشهر هم گفته‌اند.
فرایند جهانی شدن را معمولا در چهار حوزه فنی، اقتصادی، سیاسی و فرهنگی مطالعه می کنند . در حوزه فنی و تکنولوژیک از وقوع انقلاب صنعتی سوم در پایان قرن بیستم سخن می رود که تحولاتی اساسی در حوزه ارتباطات، مصرف و اطلاعات به همراه آورده است . در حوزه اقتصاد، به تبع تحولات فنی مذکور، تغییرات بی سابقه ای رخ نموده است . جهانی شدن اقتصاد، امکان اجرای اقتصاد کینزی را منتفی ساخته است . دیگر فرایندهای مالی اقتصادی در سطح ملی نمی توانند تابع سازوکارهای داخلی و تصمیم گیری های دولت ها باشند و در نتیجه، کنترل دولت ملی بر اقتصاد ملی به نحو فزاینده ای معنای خود را از دست می دهد و عناصر اصلی سیاست های اقتصادی و مالی ملی، جهانی می شوند . همچنین قدرت شرکت های چند ملیتی یا فراملی افزایش چشمگیری یافته است . بودجه این گونه شرکت ها و بنگاه ها از بودجه بسیاری دولت ها بیشتر است و در سایه امکانات و منابع مالی و تکنولوژیک آنها، تقسیم کار بین المللی جدیدی شکل گرفته است و کل جهان به بازار عملکرد آنها تبدیل شده است .
 
جهانی‌شدن اقتصاد،  یعنی گرایش یا جهت گیری بسوی یک اقتصاد جهانی یکپارچه که وابستگی درونی آن بیش از گذشته باشد و شامل دو عنصر جهانی‌شدن بازار و جهانی شدن تولید می‌باشد.
 
ک مؤسسه صنعتی یا تجاری را هنگامی جهانی می‌نامیم که همه جهان را در قلمرو فعالیت خود می‌داند. دیدگاه مدیرانش تنها به محیط‌های محلی، ملی و منطقه‌ای محدود نمی‌شود، بلکه در گستره جهانی می‌اندیشند، تحلیل می‌کنند، تصمیم می‌گیرند و سیاست گذاری و برنامه ریزی می‌نمایند. به بیان دیگر چنین مؤسسه‌ای سراسر گیتی را گستره تاخت و تاز خود می‌داند و برای رویارویی با همه فرصت‌ها و تهدیدهای این محیط بزرگ آماده شده است. مدیر و سیاست گذار این مؤسسه در افق دید خود یک بازار بزرگ یعنی بازار جهانی و میلیون‌ها مصرف کننده را می‌بیند که حق انتخاب آن‌ها به درون مرزهای سیاسی و جغرافیایی محدود نشده و می‌توانند به هزاران بازار کالا، بازار سرمایه یا خدماتی که از طرف همه مؤسسات تجاری و صنعتی عرضه می‌شود، دسترسی داشته باشند. در عصر جهانی شدن مرزهای سیاسی مانند گذشته تعیین کننده نبوده و اقتصاد، تجارت و صنعت در درون این مرزها محدود نمی‌شود. بنابراین در چنین فضایی تولیید کننده، مصرف کننده، بازاریاب و مدیر همگی باید جهانی بیندیشند.