اتوکد کاربری اراضی منطقه ۱۰ اصفهان
دومین شهر پهناور
 
اتوکد کاربری اراضی منطقه ۱۰ اصفهان
بخشی از مطالب:
اصفهان سومین شهر پرجمعیت ایران (پس از تهران و مشهد) و مرکز استان اصفهان است. این شهر دومین شهر گردشگرپذیر پس از مشهد و دومین شهر صنعتی ایران پس از تهران است. این شهر در اوج قدرت و اقتدار ایران پس از اسلام، در دوره صفویه، پایتخت ایران بوده است و آثار تاریخی زیادی از آن دوران بجا مانده است. 
 
 
 
اِصفَهان شهری باستانی در مرکز ایران است.
 
این شهر مرکز استان اصفهان و نیز مرکز شهرستان اصفهان است.
 
اصفهان، دومین شهر پهناور(۵۵۱ کیلومتر مربع) و سومین شهر پرجمعیت ایران پس از تهران و مشهد است.
 
این شهر در میان سال‌های ۱۰۵۰ تا ۱۷۲۲ میلادی به ویژه در قرن شانزدهم میلادی .
 
در میان حکومت صفویان هنگامی که برای دومین بار (پس از دوران سلجوقیان) پایتخت ایران شد، رونق فراوانی گرفت.
 
حتی امروزه نیز شهر مقدار زیادی از شکوه گذشته خود را حفظ کرده‌است.
پایتخت فرهنگی جهان اسلام
 
بناهای تاریخی متعددی در شهر وجود دارد که تعدادی از آن‌ها به عنوان میراث تاریخی در یونسکو به ثبت رسیده‌اند.
 
اصفهان در سال ۲۰۰۶ به عنوان دومین پایتخت فرهنگی جهان اسلام بعد از مکه و در سال ۱۳۸۸ به عنوان پایتخت فرهنگ و تمدن ایران اسلامی و همین‌طور به عنوان پایتخت صنعتی ایران بعد از جداشدن البرز ازتهران انتخاب شده‌است.
 
این شهر به داشتن معماری زیبای اسلامی و بسیاری از بلوارهای زیبا، پل‌های سرپوشیده، تونل‌های زیبا، کاخ‌ها، مسجدها و مناره‌های منحصربفرد معروف است.
 
این امر باعث شده‌است که در فرهنگ ایرانی اصفهان، نصف جهان لقب بگیرد.
 
در طول تاریخ به آسانی نمی‌توان رد شهر اصفهان را به‌طور پیوسته دنبال نمود.
شاهنشاهی‌های هخامنشی
 
هر چند اصفهان در مرکز فلات ایران قرار داشت. به علت آن که در دوران پیش از اسلام گرانیگاه شاهنشاهی‌های هخامنشی تا ساسانی.
 
قلمرو غربی این شاهنشاهی‌ها و به ویژه میان‌رودان بود، این شهر در کانون توجه این دودمان‌ها قرار نداشت.
 
در طول تاریخ تا دوران اسلامی می‌توان در محل فعلی شهر اصفهان ردپای شهرهای مختلفی تحت نام‌های مختلف.
 
محل‌های مختلف و حتی مردمان متفاوتی را پی‌گیری نمود. اتوکد کاربری اراضی منطقه ۱۰ اصفهان
کوه آتشگاه
 
از دوره قبل از اسلام، چیزی به جز بقایای آتشکدهای در کوه آتشگاه، اکتشافات اندکی .
 
در تپه اشرف و همچنین پل شهرستان (متعلق به دوران ساسانیان) بجا نمانده‌است که از میان آن سه، تنها بنای برپا و برجا پل شهرستان است.