سيستم گرمايش از کف تکنولوژی جديدی می باشد که در چند دهه اخير رشد بسيار چشمگيری داشته است. سيستم گرمايش از کف امروزه در تمام جهان به ساير سيستم های گرمايشی مانند رادياتور و يا فن کوئل، در خانه های مسکونی، کارخانه ها و سوله های صنعتی ترجيح داده می شود.

سيستم گرمايش از کف می تواند 25 تا 30 درصد در مقايسه با سيستم های گرمايشی متداول مانند رادياتور و يا فن کوئل در مصرف انرژی صرفه جويی کند. دلايل اين صرفه جويی عبارتند از:
• تبادل کم دما بين کف و ديوارهای سرد.
• سطح تابشی بسيار بزرگ (به اندازه مساحت فضای مورد گرمايش)
• دمای پايين آب در حال گردش در سيستم گرمايش از کف (بين 35 تا 50 درجه سانتی گراد)
 

با افزایش روز افزون جمعیت و همچنین کاهش منابع انرژی، مصرف بهینه انرژی امری اجتناب ناپذیر می باشد

هدف از ایجاد تأسیسات که به نوعی قلب ساختمان تلقی می گردد، تامین رفاه و آسایش ساکنین با شیوه های نو و تجهیزاتی به روز است. از این رو انتخاب سیستمی که مصرف انرژی را در تولید گرمایش و سرمایش یک ساختمان کاهش دهد حائز اهمیت می باشد.

در سالهای اخیر، سیستم گرمایش از کف در کشورهای اروپایی و آمریکا بسیار متداول شده است و دلیل این گسترش روز افزون ، بهینه سازی مصرف انرژی با استفاده از فناوری های نوین می باشد

سیستم حرارتی گرمایش از کف که انتقال حرارت به صورت تشعشعی (تابشی) سهم زیادی در فرآیند گرمایشی آن دارد، درمقایسه با سایر سیستمهای حرارتی نه تنها در صرفه جویی و بهینه سازی مصرف انرژی بلکه در مقوله رفاه و آسایش ساکنان ساختمان ها دارای نقاط قوت بسیاری می باشد. در سالهای اخیر، سیستم گرمایشی از کف در کشورهای اروپائی و آمریکا بسیار متداول شده است و دلیل این گسترش روزافزون بهینه بودن مصرف انرژی، توزیع یکسان گرما در تمامی سطح و فضا و دوری از مشکلات موجود در سایر روش ها ، به عنوان مثال سیاه شدن دیوارها، گرفتگی و پوسیدگی لوله ها و… می باشد. استفاده از روش گرمایش از کف جهت گرمایش محل سکونت از دیرباز به طرق مختلف انجام می گرفته است.